چکیده
استفاده کنندگان بالقوه از اطلاعات مالی که به طور مستقیم در یک شرکت تجاری خاص ذینفع هستند، معمولا به توانایی آن شرکت در ایجاد جریان های نقدی مناسب علاقه دارند زیرا تصمیمات آنها با مبالغ، زمانبندی و عدم قطعیت از جریان های نقدی مورد انتظار مرتبط است. گزارشگری مالی باید اطلاعاتی را مهیا کند تا به سرمایه گذاران و بستانکاران فعلی و بالقوه و دیگر استفاده کنندگان در ارزیابی، زمان بندی و عدم قطعیت وجوه دریافتی آتی حاصل از سود تقسیمی، بهره ها و عواید حاصل از فروش، بازخرید اوراق قرضه، یا وام ها و اوراق بهادار در سررسید، کمک کند. تمرکز اولیه گزارشگری مالی بر اطلاعات مربوط به عملکرد شرکت است که به وسیله اندازه گیری عایدات و اجزای آن تهیه می شود. سرمایه گذاران و بستانکاران و دیگر ذینفعان که دورنمای شرکت را با خالص جریان های نقدی ورودی ارزیابی می کنند به این اطلاعات علاقه مند هستند.
در این تحقیق به بررسی توانمندی اقلام مربوط به داده های حسابداری (درآمد و جریان های نقدی عملیاتی) در پیش بینی جریان های نقدی عملیاتی آتی پرداخته شده است. این تحقیق بر اساس یک نمونه متشکل از 92 شرکت از میان شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1385 تا 1391 به بررسی توانمندی اقلام درآمد نسبت به اقلام جریان های نقدی عملیاتی در پیش بینی جریان های نقدی آتی توجه کرده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد:1) اقلام مربوط به درآمد دارای رابطه مستقیم و معناداری با جریان های نقدی آتی است. 2) اقلام مربوط به جریان های نقدی عملیاتی دارای رابطه مستقیم و معناداری با جریان های نقدی آتی است. 3) جریان های نقدی ناشی از فعالیت های عملیاتیت قدرت بیشتری نسبت به درآمد در توضیح جریان های نقدی آتی دارد.