چکیده:
شیوه زندگی عشایر به عنوان یکی ازیکی سه شیوه جامعه (شهری، روستایی یاعشایری) دردهه های اخیر، دچار دگرگونی های فراوانی شده و تمایل به یکجانشینی در میان این قشر به شدت افزایش یافته است. از آنجایی که یکجانشینی آسیب جامعه عشایری محسوب می شود، شناسایی عوامل مرتبط، می تواند اطلاعات سودمندی در اختیار مسوولان امر قرار دهد. به همین دلیل این تحقیق به بررسی «میزان تمایل عشایر دشت مغان نسبت به یکجانیشی و عوامل مرتبط با آن» در سال 1393 می پردازد. تحقیق حاضر از نوع کاربردی بوده و به روش پیمایشی و با استفاده ازپرسشنامه ای که محقق، آن را طراحی کرده است، انجام شده است. جامعه آماری این تحقیق خانوارهای عشایری شهرستان پارس آباد مغان به تعداد 2850خانوار بوده و حجم نمونه آن با استفاده از فرمول کوکران به تعداد 200 خانوار، محاسبه شده که با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شده اند. طبق یافته های تحقیق که تجزیه وتحلیل آن با استفاده ازضریب همبستگی اسپیرمن انجام شده مشخص شده است که بین میزان همنشینی و ارتیاط عشایر با یکجانشین ها، بین میزان جاذبه های زندگی روستایی و شهری، بین میزان تغییر سبک زندگی در دشت مغان و وضعیت اقتصادی عشایر با میزان یکجانشینی عشایر دشت مغان رابطه معنی داری وجوددارد.
اهداف پژوهش:
هدف کلی:
تعیین میزان تمایل عشایرشهرستان پارس آباد مغان نسبت به یکجانشینی وعوامل مرتبط با آن.
اهداف جزئی:
5-1- سوالات پژوهش:
- سوال کلی:
- سوالات جزئی: